Ben gerçeklere bakarım. Fabrikalar
kapanıyor. Hayvancılık yok oldu. Tarım alanları yok oldu. Çiftçi kan ağlıyor,
ekemiyor. Saman ithal eder duruma geldik. Esnaf umutsuz, dükkan kapatıyor.
İşsizlik diz boyu. Millet eti kasabın vitrininde seyrediyor. Gemin yatın yoksa
mazot benzin el yakıyor. Politika yapanların tuzu kuru, maaşları sebil, koltukları
yayla. Benim zavallı fakir halkım ne yapsın, çiftçim, işsizim, esnafım,
sanayicim, emeklim, çalışanım, memurum ne yapsın. Her şeye rağmen yine de
Cumhuriyet, yine de Demokrasi…
2 Nisan 2017 Pazar
ANNECİĞİM
Bugün senin gerçek dünyaya gittiğin
günün yıl dönümü. Senin cennette olduğuna eminim. Ben çocukken emeklilik yoktu.
Sen mahallemizde ne kadar fakir, dul, yetim, yaşlı kimsesiz varsa onlara
gizlice kahyamız Ahmet abi ile yardım gönderirdin. Odun, kömür ilk onlara gider
sonra bize gelirdi. Canım Annem; Allahtan korkmayan, haset, fesat, kıskanç,
yalancı, riyakar insanlardan ben bıktım. Senin beni onlara karşı koruduğuna
inanıyorum. Senin o gerçek dünyada mutlu olduğuna inanıyorum. Ben senin bir gün
yalan söylediğini, bir gün mollalardan medet umduğunu görmedim. Yobaz
hocalardan, büyücülerden nefret ederdin. Beni de “hacı olma, hoca olma, hakiki
Müslüman ol” felsefesiyle yetiştirdin. Sana teşekkür ederim. Seni gerçek seven
kızın.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)